felix thijssen

Charlie Mann serie

Wildschut (1980)

Na een bankroof, waarbij zij ongeveer 350.000 gulden hebben buitgemaakt, zijn de drie gangsters Jim Bongers, Peter Vanal en Charlie Mann op de vlucht voor de politie. Omdat Peter Vanal door een kogel gewond is geraakt aan zijn been, zoeken de drie een tijdelijke schuilplaats. Zij vinden die in het afgelegen boswachtershuis “Wildschut” in de buurt van de grens. De bewoners van het boswachtershuis worden zolang gegeijzeld door de drie mannen. Het gaat om Deleye, een oude rancuneuze ex-boswachter, stroper en weduwnaar, zijn schoonzus Sybil Barg en haar zoon Hugo, een schutterige puber. Ten slotte is daar de jonge dochter van Deleye, Lisa Deleye, moeder van de tweejarige Eva. Eva is zeer waarschijnlijk verwekt door Peter Vanal.
Ten onrechte menen de drie gangsters in “Wildschut” vrij te zijn van de interesse van de buitenwereld. In de buurt oefenen bijvoorbeeld militairen. Een van de officieren, luitenant Paul Hansen, heeft zijn oog laten vallen op Lisa. De plaatselijke politie aast er bovendien op om de stroper Deleye eindelijk eens op heterdaad te betrappen. Ten slotte verdwijnt Hugo opeens.
De verwikkelingen in en om “Wildschut” leiden onvermijdelijk tot een gewelddadige climax.

De eerste thriller van Felix Thijssen is meteen een zeer geslaagde. De spanning wordt goed opgebouwd. De karaktertekening van de verschillende personen in het boswachterhuis is mooi.
Het boek is opgedragen aan Henk Bos (Veo a mi amigo pongo et libro en la mesa ? A quién doy la Ilave?).
Het boek werd verfilmd in 1985 door Bobby Eerhart, met in de hoofdrollen o.a. Jack Monkau en Hidde Maas. Producenten waren: Henk Bos/Maggan Films/Gerrit Visscher/CineVista en Jan van Raemdonck (België). Zie onder: Wildschut (film)
Het verhaal is in een grondig herziene vorm heruitgegeven in “Charlie Mann Thrillers” (2001). Waarom de tekst zo overhoop is gehaald is bij tekstvergelijking niet altijd even duidelijk, de nieuwe tekst is niet altijd beter dan de oude.

“Qua hardheid hoeft Thijssen voor geen enkele Engelse of Amerikaanse konkurrent opzij te gaan. (…) Knap zijn de relaties getekend tussen de drie gangsters enerzijds, de vijf kneusjes in Wildschut anderzijds, en de verhoudingen die zich in snel tempo tussen gijzelaars en slachtoffers ontwikkelen. Wildschut is mooie filmstof en moet vlot te verkopen zijn aan Duitse en Skandinaviese uitgevers die al Nederlandse auteurs in hun fonds hebben.”
(J.J. Strating, “Thijssen en Post: debuut met harde thrillers”, Het Parool december 1980)

“Wildschut is een strakke, goed geschreven thriller van een auteur die op ander gebied zijn sporen al heeft verdiend, maar die ook op misdaadgebied nu iets heeft gepresteerd.”
(Ab Visser, Leeuwarder Courant, 8 november 1980)

“Het is een oud gegeven, ook weer bekend uit het buitenland, maar Thijssen behandelt het heel aardig. Geen gezeur, weinig sentimentaliteit, geen al te knullige psychologie. Als dit het begin is van wat hij op thrillergebied kan is er nog veel te verwachten.”
(Vrij Nederland, 22 november 1980)

“Deze thriller is helder geschreven, goed afgerond. Maar veel scènes in het boek (…) zijn weinig origineel, al eerder in boeken en films vertoond. Zonder dat déja vu-effect zou het een sterk thrillerdebuut zijn geweest”
(VN´s Detective & Thrillergids 1981: ** )

“De ingrediënten voor een noodlotsdrama in Griekse trant zijn volop aanwezig en worden dan ook benut om een inktzwarte psychologische thriller te produceren. (…) Met gevoel voor sfeer geschreven. De melodramatische effecten zijn echter wat al te zeer aangedikt.”
(Mr. M. Wijnstroom, Prisma-Lectuurvoorlichting 1980)

“Goed geschreven, goed gecomponeerd, niet te diepgravend en vlot weglezend.”
(Petronella J.C. Elema)

“Met Wildschut heeft Thijssen een flitsende thriller geschreven over een dramatische gijzeling zoals die zich in werkelijkheid zou kunnen afspelen. Karakters en gebeurtenissen worden overtuigend en met veel kleur beschreven. En de afloop van deze gewelddadige vrijheidsberoving is anders dan iedereen verwacht.”
(Barneveldse krant)

---

Jachtschade (1981)

Na de gewelddadige ontknoping van de gijzeling van de bewoners van “Wildschut” is Charlie Mann meer dood dan levend gearresteerd door de politie. Peter Vanal heeft zelfmoord gepleegd. Alleen Jim Borgers en Lisa Deleye zijn aan de politie ontkomen.
Charlie Mann, veroordeeld tot een gevangenisstraf van vijfentwintig jaar, weet - zoals Hugo de Groot - in een boekenkist uit de gevangenis te ontsnappen. Eenmaal vrij beramen hij, zijn geliefde Lisa en Jim Borgers een nieuwe slag. Een onbekende, rijke persoon biedt hun 400.000 gulden voor een schilderij van Manet dat zich in een museum in Doornik bevindt, omdat op dat schilderij een familielid afgebeeld zou staan. Mede omdat hij het schilderij niet bijzonder mooi vindt, vermoedt Charlie echter dat de onbekende opdrachtgever andere motieven heeft om in het bezit te komen van het schilderij. Om meer zekerheid te krijgen over de veiligheid van de operatie, probeert Charlie te achterhalen wie de onbekende opdrachtgever is. De man blijkt een geheim verleden in Congo te hebben, waarvan door het schilderij zou kunnen blijken.

Qua intrige en originaliteit is “Jachtschade” minder dan het eerste deel. De ontsnapping uit de gevangenis is spannender dan het einde van het boek, dat juist de climax zou moeten vormen. Vreemd is voorts dat Lisa bevriend blijft met Charlie en Jim, terwijl Jim haar in “Wildschut” nog verkracht heeft.

Ab Visser in de Amersfoortse Courant van 6 januari 1982: “Het is een knappe thriller met veel actie en een goede psychologie van eigenzinnige gedachtenkronkel in het brein van een gangster met nog een residu aan fatsoensbegrippen. Al weer een auteur dus die meewerkt aan de huidige bloei van de Nederlandse misdaadliteratuur.”

VN´s Detective & Thrillergids, juni 1982: ** “Jachtschade heeft als hoofdpersoon weer een Wildschut-figuur na ontsnapping uit gevangenis. Pad naar de vrijheid kan – ook een bekend gegeven – pas open na nog één fikse kraak. Opnieuw helder geschreven, goed afgerond, al geeft Thijssens politie de gangsters soms veel tijd om de plot af te ronden.”

“Halverwege is het elke lezer duidelijk dat het verkeerd gaat aflopen, maar de manier waarop is weer tamelijk verrassend, en zo mag men rustig stellen dat Thijssen de belofte van zijn eerste boek in dit tweede al goeddeels heeft waargemaakt.”
(Vrij Nederland, 19 december 1982)

---

Ratteval (1983)

Door 100.000 Fokker-aandelen te stelen en die vervolgens voor een concurerende prijs te verkopen, maken Charlie Mann en zijn partner Hans Hafner de louche zakenman Massenet tweeëneenhalfmiljoen gulden lichter en bezorgen zij hem een gevangenisstraf van 15 jaar. Bij toeval ziet Massenet in zijn cel in de Bijlmerbajes op de televisie Charlie Mann in beeld verschijnen, tijdens een verslag over het filmfestival in Cannes. Door zijn handlangers naar Frankrijk te sturen weet hij de verblijfplaats van Charlie te achterhalen. Massenet zint op wraak op Charlie en wil proberen om strafvermindering te krijgen door Charlie, die nog een gevangenisstraf van 25 jaar moet uitzitten [zie "Jachtschade"], aan de Nederlandse justitie uit te leveren, nadat hij hemzelf eerst onder handen heeft genomen.
Wanneer de ontvoering van Charlie door de handlangers van Massenet mislukt vanwege een auto-ongeluk, laat Massenet de vriendin van Charlie, Lisa, naar Nederland ontvoeren om zo Charlie naar Nederland te lokken.
De uiteindelijke confrontatie tussen Charlie en de mannen van Massenet vindt in het noordoosten van Nederland plaats bij een meer, waar op een eilandje de door haar ontvoerders misbruikte Lisa gevangen wordt gehouden.

Harde, rechtoe-rechtaan geschreven thriller, met een goede spanningopbouw. Goed in zijn soort. Massenet en consorten keren terug in "Vuurproef" (1990).

VN´s Detective & Thrillergids: *** (“Niet sterk geschreven, maar spannend en strak.”)

“In de eerste plaats: dit is een uitstekend leesbare Nederlandse thriller, goede dialogen, met vaart – soms al te snel, dus slordig – geschreven en geen spoor van zuigende klei, dat ik zo vaak beluister in wat een produkt van eigen bodem genoemd wordt. (…) Dit boek is vol agressie, haat en geweld met “het gezicht van de dood” als een poëtische constante (…). Al met al, “Ratteval” is een uitstekend boek, spannend van het begin tot het eind en het bewijst dat uitgeverij Veen een steeds belangrijker uitgever op dit gebied wordt”
(Margreet Hirs, Leeuwarder Courant)

“Felix Thijssen is een knap auteur. Hij schrijft in een goede stijl en weet zijn verhaal goed op te bouwen. Zijn plot is evenwichtig en leidt naar een zinderende climax.”
(Nederlands Dagblad 8 april 1983)

“Qua aanpak bestaat grote verwantschap met de vroegere Amerikaanse schrijvers van het harde genre, zoals Chandler. Vooral de liefhebbers daarvan zullen goed aan hun trekken komen in deze moderne en met fantasie geschreven thriller vol actie.”
(R.H. Bolman, Prisma-Lectuurvoorlichting)

“Thijssen schrijft vaardig en met vaart (…) Ratteval is een goed leesbare actie-thriller zonder al te veel pretentie.”
(Bert Vuijsje, Intermagazine 3 mei 1983)

“Ondanks het geweld en de vele doden is Ratteval een thriller die heel plezierig leest. De vaart en actie in het verhaal, de telegramachtige stijl en de afwezigheid van elk moreel waardeoordeel van de hoofdpersoon en de schrijver werken verfrissend.”
(Monique Vochteloo, Cosmopolitan mei 1983)

“Een Veen-uitgave die niet onderdoet voor welke Amerikaanse konkurrent ook. (…) Spanning en sensatie van begin tot eind, gepresenteerd door een auteur, die steeds opvallender voor de dag komt in dit genre.”
(Haarlems Weekblad, 20 mei 1983)

---

"Ontsnapping" (1983)

Charlie Mann bevrijdt zijn maatje Jim Borgers, wanneer die door de Belgische justitie wordt uitgeleverd aan Nederland, tijdens het vervoer per trein naar Nederland.

Behalve het Charlie Mann verhaal "Ontsnapping" van Felix Thijssen bevat de bundel "Gevaarlijk terrein" ook verhalen van Theo Capel, Hans Neber en Jacques Post. Alle verhalen staan in het teken van de trein/het spoor.

Het verhaal is later ook verschenen in de omnibus "Charlie Mann Thrillers I".

---

Koud spoor (1986)

Wanneer Charlie Mann in een privé-kliniek plastische chirurgie ondergaat om een nieuw gezicht te krijgen, hoort hij bij toeval hoe zijn - als gevolg van martelingen - op sterven liggende buurman, de advocaat Carlo Bosaka, aan de beroemde filmactrice Diane Daring vertelt over de verblijfplaats van een grote hoeveelheid goud.
Al een tijdje doen de geruchten de ronde dat Diane Daring een verhouding heeft gehad met Tomoko, de inmiddels bij een staatsgreep omgekomen dictator van het Afrikaanse land Boganda. Voor zijn dood zou de ten koste van de bevolking van Bogonda rijk geworden Tomoko een grote hoeveelheid goud naar het buitenland hebben gebracht.
Deze informatie is voor Charlie Mann aanleiding om samen met zijn partner Jim Borgers nader onderzoek te verrichten naar het goud. Jim en Charlie blijken niet de enige kapers op de kust te zijn. Naast de door de nieuwe dictator van Bogonda, Habillis, uitgezonden Raslan en enkele andere mannen van de Bogondese geheime dienst B.I.S., doet ook de vriend van Carlo Bosaka, Haga Tamura, pogingen om het goud in handen te krijgen.
Diane Daring, van wie iedereen vermoedt dat zij de verblijfplaats van het goud zeker zal weten, wordt door alle partijen aangepakt... en niet altijd even zacht.
Via de secretaresse van Daring, de Molukse Marion Nudipatty, met wie Charlie intiem bevriend raakt, leidt het spoor naar een geheim gehouden zoontje van Diane Daring en Tomoko in Frankrijk. Daar vindt de uiteindelijke confrontatie plaats tussen alle partijen.

VN´s Detective & Thrillergids: ***

“Felix Thijssen heeft de snelle schrijfstijl die bij de inhoud van zijn boeken past. (…) Koud spoor is bij vlagen spannend. Felix Thijssen heeft in dit boek echter de neiging om de gebeurtenissen iets te veel aan te dikken, om net een man te veel te laten sterven. (…) Die overdrijving heeft haar charme, maar heeft tegelijkertijd een negatieve uitwerking op de geloofwaardigheid van het verhaal. Misschien mag Charlie Mann eens een avontuur beleven in een provinciestadje als Kampen?”
(Menno Schenke, Algemeen Dagblad 3 mei 1986)

“Koud Spoor is goed geschreven en de plot laat niet veel te wensen over, hoewel de ontknoping al eerder weinig subtiel wordt voorbereid. Thijssen kiest misdadigers als min of meer heldhaftige hoofdpersonen, en of hij wil of niet: daardoor wordt de misdaad toch geidealiseerd. Dat is echter minder kwalijk dan de latent racistische gedachten en ideeën van dezelfde hoofdpersonen die Thijssen trouwhartig en onder commentaar heeft opgeschreven.”
(René Appel, “Nieuwe thrillers: een detective met straatvrees”, NRC 13 juni 1986)

“Hetzelfde vakmanschap met de strakke stijl, gevoel voor zwarte ironie maar met een minder breed vertakte intrige [dan in “Ratteval”], vind je terug in Thijssens jongste thriller, nl. “Koud spoor.” (…) Weer prima geschreven dus, deze nieuweling van Thijssen, vol keiharde acties en dramatische gebeurtenissen, al wordt het gevoelige niet verwaarloosd”
(Het Volk 1 juli 1986)

“Thriller-auteur Felix Thijssen heeft Charlie Mann (…) laten herrijzen. Met een door plastische chirurgie gerestaureerd gezicht, zodat de politie wat minder op zijn hielen zit. (…) avontuurlijk, hier en daar gewelddadig, maar nooit zonder ingehouden (Nederlandse) humor geschreven. Herkenbaarheid is Thijssens grootste verdienste. (…) Er zullen wel meer Charlie Manns komen, onderhoudend en goed gechreven.”
(Ed Hooiring, “Felix Thijssen: geweld en humor”, Haagsche Courant 11 april 1986)

“In Koud Spoor van de auteur Felix Thijssen voert de laatste wederom Charlie Mann ten tonele, die we kennen uit een aantal keiharde thrillers als “Jachtschade” en “Ratteval”, waarvan de laatste werd bekroond met drie sterren in Vrij Nederlands Detective- en Thrillergids. Dat moge voldoende zeggen over de kwaliteiten van Felix Thijssen als klasse-auteur in dit genre. (…) Opnieuw een sfeervolle, met veel vaart geschreven thriller, uitgegeven door Luitingh. Voor ƒ 17.90 bent u als lezer urenlang het huis niet uit te krijgen.”
(Boeken Galerij, Groot Schalkwijk 16 april 1986)

“Niet voor de boekenplank; wel aardig om mee te nemen op vakantie.”
(Drentse en Asser Courant 29 maart 1986)

---

Het Koeweit contract (1987)

In de zomer van 1987 schreven zes bekende Nederlandse thrillerauteurs op uitnodiging van de Volkskrant gezamenlijk een Nederlandse politieke thriller, die op twaalf achtereenvolgende zaterdagen in de bijlage Het Vervolg werd gepubliceerd. De schrijvers waren: Theo Capel, Rinus Ferdinandusse, Gerben Hellinga, Jacques Post, Tomas Ross en Felix Thijssen.

De complete tekst van dit feuilleton werd in december 1987 door De Volkskrant in boekvorm uitgegeven in een oplage van 2000 exemplaren, zijnde “een klein geschenk van De Volkskrant aan haar vrienden”. Van het boekje verscheen geen handelsuitgave.

Felix Thijssen schreef de hoofdstukken 5 en 7, getiteld respectievelijk “Een witte vlam bolde naar de hemel” en “In ruil voor – wat denk je van je leven?”, waarin Charlie Mann een hoofdrol speelt.

---

De tweede man (1988)

Charlie Mann wordt ingehuurd door de mooie Vera, een oude liefde van vijftien jaar geleden, om haar plotseling verdwenen man William Bouwman te vinden. William Bouwman is directeur van Bouwman Industries, een bedrijf dat hoogwaardige technologie levert aan defensie. Als niet komt vast te staan dat haar man is overleden kan Vera geen aanspraak maken op de erfenis. Tijdens zijn onderzoek komt Charlie er al snel achter dat het huwelijk tussen Vera en William Bouwman geen rozengeur en maneschijn was, dat William relaties had met zijn secretaresses en dat hij geheime bankrekeningen in Zwitserland had, waarheen hij geld uit het bedrijf sluisde. Het spoor leidt uiteindelijk naar Berlijn en gebeurtenissen die daar vijftig jaar geleden hebben plaatsgevonden.

Aardig verhaal, maar niet het beste boek in de Charlie Mann reeks. Het gaat meer om een mysterie, zoals we uit de Max Winter serie kennen, dan om een thriller vol actie zoals we van een Charlie Mann verhaal verwachten. De ontknoping is wat ver gezocht en ongeloofwaardig (hoe kan het dat Vera nooit iets gemerkt heeft?).

“De prijs voor de origineelste plot vol spanning en verrassingselementen gaat zeker naar Felix Thijssen voor “De tweede man”
(Het Volk, 19 april 1989)

De VN´s Detective & Thrillergids kende twee sterren (**) toe aan dit boek.

---

Vuurproef (1990)

De gangster Charlie Mann leidt, samen met zijn vriendin Sarah en onder een andere naam, een teruggetrokken leven op het door hem van criminele buit aangeschafte kasteeltje La Redoute bij het dorp St. Martin des Cevennes in Zuid-Frankrijk.
Het goede leven wordt ruw verstoord wanneer de louche zakenman Massenet de verblijfplaats van Charlie ontdekt. Massenet is door Charlie Mann en zijn partner Hans Hafner bij een aandelentransactie voor tweeëneenhalf miljoen gulden opgelicht en heeft als gevolg daarvan zeven jaar gevangensisstraf uitgezeten [zie "Ratteval" uit 1983]. Massenet eist nu van Charlie dat hij hem binnen een week vijf miljoen gulden aan schadevergoeding betaalt.
Tegelijkertijd verneemt Charlie dat zijn vriend Jim Borgers in de Noord-Afrikaanse staat Karundi, bekend als opleidingsplaats voor terroristen van velerlei aard, is opgepakt door ene kolonel Bak en binnenkort zal worden geëxecuteerd. Charlie besluit direct naar Karundi af te reizen om te proberen Jim Borgers te bevrijden. De tijd om met Massenet financiëel danwel anderszins af te rekenen wordt aldus steeds minder.
Terwijl Charlie in Karundi verwikkeld is in een gevecht met terroristen, wordt zijn vriendin Sarah thuis aanvankelijk getreiterd en later aangevallen door mannen van Massenet. Een jachtgeweer met hagelpatronen is haar enige wapen.

Het laatste deel in de Charlie Mann-serie haalt de kwaliteit van de voorgangers niet. Anders dan die werken, bevat dit boek twee plotlijnen, die weinig met elkaar te maken hebben. Aanvankelijk lijken de verwikkelingen met Massenet de belangrijkste te zijn, maar uiteindelijk blijkt de confrontatie met slechterik kolonel Bak voor de climax van het boek te moeten zorgen. Aldus lijkt het of Thijssen heeft staan hinken op twee gedachten met betrekking tot het einde van het boek. Daarnaast opereert Charlie Mann in dit boek als een soort onoverwinnelijke Rambo, wat het verhaal ongeloofwaardig maakt en de spanning doet afnemen.

Rinus Ferdinandusse in Vrij Nederland van 16 maart 1991 `Vrije jongens met een gevoel voor rechtvaardigheid´:
“Felix Thijssen woont nu in Frankrijk, en daar is ook zijn hoofdpersoon Charlie Mann neergestreken. Mann is in vijf boeken van een kleine misdadiger een grote geworden, met een inmiddels door chirurgie veranderde kop, met een op allerlei manieren bijeengegaard fortuin, en hoog geplaatst op de lijst van de door de politie gezochten. Hij zit in Vuurproef met twee problemen: gangsters hebben het op hem voorzien, en bovendien moet hij zijn vriend redden die in een Afrikaans woestijnkamp gemarteld wordt door een fanatieke terrorist. Dat klinkt nogal gezocht en dat is het ook. Charlie Mann heeft mythische proporties gekregen, een soort Schwarzenegger, en dat is jammer, want het aardige van Thijssens boeken was dat die Mann zo´n sympathieke man was dat hij de plot, dikwijls ontleend aan Hollywoodse thrillerclichés, zonder moeite in zijn eentje kon dragen. Maar in Vuurproef is hij helaas onoverwinnelijk geworden, waar hij gaat bijt de vijand bloedig in het zand, dus kan je net zo goed naar de televisie kijken.”

VN´s Detective & Thrillergids: *

“Vuurproef heet het nieuwste verhaal van Felix Thijssen, waarin Charlie Mann het onmogelijke presteert. Soms lijkt Mann een James Bond in het kwadraat. Felix Thijssen schrijft rechttoe rechtaan, zonder franje. (…) Thijssens thrillers lees je in één adem uit.”
(Menno Schenke, Algemeen Dagblad)

---

Charlie Mann Thrillers (2001)

Deze Charlie Mann omnibus bevat de boeken "Wildschut", "Jachtschade" en "Rattenval" en het korte verhaal "Ontsnapping". De tekst van deze, eerder verschenen boeken is voor deze editie door Felix Thijssen herschreven.

---

Charlie Mann Thrillers II (2002)

Deze tweede Charlie Mann omnibus bevat de boeken "Koud Spoor", "De tweede man" en "Vuurproef".

purplerocks@zonnet.nl