felix thijssen

SF - Arne Sterzon serie

Siro's eiland (1977)

Arne Nay Sterzon heeft binnen korte tijd zijn vader en broer verloren. Dan komt ook nog het bericht dat zijn geliefde Elsa zelfmoord heeft gepleegd door met haar auto in Luxemburg in een afgrond te rijden. In Luxemburg had ze evenwel niets te zoeken. Ook gaat het er bij Arne niet in dat Elsa ongelukkig was. Hij gaat daarom op zoek naar de enige getuige van Elsa´s overlijden: de journalist en kunstcriticus William Canaster. Canaster blijkt echter niet te vinden te zijn. Binnen de kring van journalisten en kunstcritici blijkt ook nog nooit iemand van hem gehoord te hebben. Tijdens zijn wanhopige zoektocht wordt Sterzon aangesproken door een journalist, genaamd Blake. Die biedt hem aan te helpen.
Na verloop van tijd biedt Blake Sterzon een baan aan. Sterzon moet daarvoor wel alles opgeven. Omdat Sterzon niets meer te verliezen heeft gaat hij daarmee akkoord. Hij wordt meegenomen naar een eiland, waar ene Juan Siro de scepter zwaait. Siro heeft in het geheim een deal gesloten met de buitenaardse Draconieten. Met zwevende schotels wordt een verbinding onderhouden met de maan, waar zich de ondergrondse stad Lunacitta bevindt. Siro haalt met zijn schotels delfstoffen van de maan en verkoopt die – als waren zij afkomstig uit (alleen op papier bestaande) mijnen in Afrika en Australië – voor veel geld op aarde. Twintig uitverkorenen die allen hun banden met familie en vrienden hebben verbroken, waaronder Sterzon, zijn in dienst van Siro.
Het rijk van Siro komt ernstig in gevaar wanneer de Fransen atoomproeven gaan verrichten in de buurt van Siro´s eiland. De vraag die voorligt is of het geheim van het bestaan van het eiland bekendgemaakt moet worden aan de rest van de mensheid of dat geprobeerd moet worden het geheim te bewaren door de basis op het eiland te ontmantelen en naar de maan te verhuizen. Als er op initiatief van Sterzon over wordt gestemd, blijkt – tot ieders verbazing en met name die van Siro – een meerderheid voor openbaarmaking te zijn, iets wat Siro en de oppermachtige Draconieten juist niet willen. Eén voor één worden degenen die voor gestemd hebben vermoord. Ook Sterzon is in gevaar. Hij beraamt een ontsnappingsplan. Wat hij niet weet is dat Siro bij hem een zender heeft laten implanteren, waardoor hij steeds te localiseren zal zijn.

Net als in het eerste deel van de Mark Stevens Space Opera komt een eenling in een voor hem onbekende omgeving terecht en ontdekt hij langzamerhand dat hij “gebruikt” wordt. Anders dan de Mark Stevens boeken bevat het eerste deel in de Sterzon-serie veel thriller elementen en speelt het verhaal in een nabijere toekomst. Hoewel het verhaal over delfstoffen op de maan ongeloofwaardig is, is het boek overigens een aanrader.

---

Siro´s planeet (1977)

Niemand gelooft Sterzon´s verhaal over vliegende schotels en mezoveld-aandrijvingen. De CIA houdt zijn verhaal in elk geval in de doofpot. Arne Sterzon wordt daarom in een psychiatrisch ziekenhuis van US Navy geplaatst. Ondertussen doet de CIA onderzoek naar de verblijfplaats van Siro, vermoedelijk in Lunacitta in de jungle van Brazilië.
Sterzon weet op spectaculaire wijze uit de inrichting te ontsnappen. En weer is het een ruimteschip dat hem oppikt. Samen met de mysterieuze Clementine, dochter van Siro, wordt Sterzon op de planeet Mizar gedropt. Het ruimteschip is zodanig gesaboteerd dat het niet meer mogelijk is om Mizar te verlaten. Clementine en Sterzon lijken als een soort Adam en Eva een nieuw leven te moeten beginnen op Mizar.
Er blijken echter levende wezens op Mizar te wonen. Het gaat om de Mizaren, primitieve mensen die in contact staan met hun onzichtbare overleden soortgenoten en daardoor over een goed informatie- en alarmsysteem beschikken. Daarmee zijn zij een geduchte tegenstander voor de Draconieten die de planeet als een soort jachtoord gebruiken. Sterzon en Clementine sluiten vriendschap met Mog, de leider van de Mizaren.
Op Mizar leven ook de vijandige Honden die geen enkele genetische link met de Mizaren lijken te hebben. Sterzon vermoedt daarom dat de Draconieten de Honden jaren geleden op de planeet hebben geplaatst om de Mizaren te bestrijden.
Sterzon helpt de Mizaren de Honden te verslaan. Sterzon weet daarbij één hond gevangen te nemen, die zich vervolgens onderwerpt aan Sterzon. Later weet Sterzon ook de Draconieten, die met hun ruimteschip op Mizar landen, in het nauw te drijven door één van hun leiders, Hertog Waknur, levend gevangen te nemen en vervolgens te gijzelen. Op deze manier dwingt Sterzon de Draconieten om zowel Mizar als Siro en diens 200 helpers op aarde met rust te laten. Waar Sterzon evenwel niet op heeft gerekend is dat de Draconieten Siro en zijn 200 helpers van de aarde hebben ontvoerd en op Mizar achterlaten, zodra Waknur aan hen wordt uitgeleverd.

Dit is het tweede deel in de Arne Sterzon-serie, dat tegelijk met het eerste deel (“Siro´s eiland”) verscheen.

---

Het wolkschip (1979)

Tweehonderd mensen zijn door het mensvijandige ras van de Draconieten opgepikt en overgebracht naar de verre planeet Mizar en aan hun lot overgelaten. Geleerden en ambtenaren en managers, maar ook een CIA-team, mijnwerkers, Filippijnse verpleegsters, astronauten. Het gaat om alle medewerkers van Siro´s geheime project. Siro is hun natuurlijke leider. Ook op Mizar doet hij er alles aan om zijn macht uit te bouwen en tenslotte te misbruiken. De Mizaren, in beginsel primitieve mensen, beschikken namelijk over een goed informatie- en alarmsysteem: zij staan in contact met hun onzichtbare overleden soortgenoten (de “Veranderden”), die de Mizaren voor alle dreigende gevaren kunnen waarschuwen. Dit vormt een grote bedreiging voor Siro. Hij slaagt er met hulp van zijn wetenschappers in om dit systeem uit te schakelen. De Mizaren blijven machteloos achter.
Sterzon, zijn vriendin en dochter van Siro Clementine, de van Mizar afkomstige Mog en de hond Jacko proberen Siro in zijn machtswellust te bestrijden en de Mizaren hun Veranderden terug te geven. Zij komen er achter dat Siro weer onderhandelt met de Draconieten om zijn macht op aarde terug te krijgen. Siro blijkt een mogelijke uitweg uit de verbanning gevonden te hebben doordat hij met een provisorisch in elkaar geknutselde zender contact heeft weten te leggen met het ruimteschip van Gerben Palling, waarvan iedereen dacht dat hij verdwenen was. Siro probeert Palling over te halen naar Mizar te komen. Arne c.s. weten echter tijdig de zender in handen te krijgen en Palling naar hen toe te leiden. Palling heeft in zijn ruimteschip een medereiziger, de van een andere planeet afkomstige Durk U´har. Niet veel later vernietigen de boze Draconieten echter het verblijf van Siro´s mensen, waarbij al die mensen en ook Palling worden gedood. Siro blijkt met het ruimteschip verdwenen te zijn en Arne vermoedt dat hij zijn dochter Clementine heeft uitgeleverd aan de Draconieten.
Maar dan zeilt vanuit de verre ruimte het Wolkschip nader en dringt door de verdedigingsgordels van de Draconieten tot in het centrum van hun imperium. Aan boord bevindt zich één persoon in een soort gehypnotiseerde toestand. Het is Annarad, die behoort tot een volk dat de Draconieten als vijand heeft. Annarad is bereid om Sterzon naar de aarde te brengen.

Dit is niet het beste boek uit de serie. De plot is wat warrig: Siro weet te ontsnappen, het wolkschip komt als een soort “deus ex machina” letterlijk uit de lucht vallen om aan Sterzon een uitweg te bieden van de planeet Mizar, maar hoe het nu verder afloopt met Sterzon´s vriendin Clementine wordt niet duidelijk. Ze zou door haar vader Siro zijn uitgeleverd aan de Draconieten. Moet zij dan niet gered worden? In het volgende boek, “De laatste schotel”, keert zij niet terug en heeft Arne Sterzon een nieuwe vriendin. Om Clementine bekommert hij zich kennelijk niet meer.

---

De laatste schotel (1979)

Berooid staat Arne Sterzon op de Aarde: een vreemdeling tussen drie miljard anderen. Hij heeft maar één doel: de man vinden die de dood van honderden op zijn geweten heeft en die Sterzons kansen op geluk verwoestte. Het spoor voert van Parijs naar Florida, waar Sterzon in het diepst van de onherbergzame cypresmoerassen tegenover Juan Siro komt te staan en zijn rekeningen vereffent. Arne wordt bijgestaan door de jonge Sarah, een lifster die hij uit handen van enkele bruten heeft weten te redden. Daar, middenin de Everglades, vindt hij ook de laatste vliegende schotel, het instrument dat de mensheid in één klap over de drempels van de ruimte kan brengen. Maar hoe geef je de mensheid een schotel kado, zonder dat één van de grootmachten de schotel in de wapenwedloop kan misbruiken?

“De laatste schotel” was Felix Thijssen´s laatste echte SF-roman. Hierna schreef hij nog wel twee apocalyptische romans “Pion” en “Eindspel” in George Orwell-stijl, maar het reizen tussen planeten met ruimteschepen e.d. was voorbij. In “De laatste schotel”, dat zich gewoon op aarde afspeelt, treffen we al veel thriller-elementen aan, die een logische overgang vormen naar de echte thrillers die hierna zouden verschijnen

---

De Spelers van Magelhaen (1991)

Een vierluik over een zwerftocht door het universum.

De pioniers: Arne Nay Sterzon - wiens vrouw onder mysterieuze omstandigheden is overleden - komt terecht op een eiland in de Stille Oceaan. Daar blijkt een zonderlinge organisatie belangrijke geheimen verborgen te houden.
De planeet: Ergens in het Braziliaanse oerwoud probeert Sterzon te ontsnappen aan Draconieten - monsterachtige wezens die de aarde al eeuwenlang in het oog houden vanuit hun meedogenloze imperium in het centrum van de Melkweg. Sterzon sluit vriendschap met de bewoners van Mizar.
De speler: De Mizaren raken van het ene moment op het andere hun contact met de Veranderden - hun voorvaderen - kwijt. Sterzon, die zelf wordt bedreigd, probeert hen te helpen. Een gigantisch en onoverwinnelijk ruimteschip uit de Magelhaense Wolk is het Imperium van de Draconieten binnengedrongen¼
De laatste schotel: De Speler uit de Magelhaense Wolk brengt Sterzon terug naar de aarde, waar een laatste vliegende schotel, de enige hoop die de mensheid nog rest, verborgen is in de ondoordringbare moerassen van de Everglades in Florida.

Herziene heruitgave van de vier boeken uit de Arne Sterzon serie. Nergens in het boek wordt aangegeven dat het om een herziene heruitgave gaat, waardoor het idee kon ontstaan dat Felix Thijssen een nieuwe SF-roman had geschreven. Enkele recensenten voelden zich dan ook bekocht.

“`De Spelers van Magelhaen´ is een spannend, vlot geschreven boek dat mij van het begin tot het einde geboeid heeft. Het is vaardig geschreven en leest als een trein. (…) Het is bijna zuivere `space opera´ zonder literaire pretentie, waarop overigens ook geen enkele aanspraak gemaakt kan worden. Nogmaals: kopen en genieten!”
(SF Terra, februari 1992)

“Het verhaal kwam me vaag bekend voor. Toen ik daarom uit mijn boekenkast het oudere werk van Felix Thijssen haalde om de sfeer van het vroegere werk nog eens te proeven, viel de schrijver door de mand. Of liever gezegd, viel de uitgever door de mand. De spelers van Magelhaen bleek niets anders te zijn dan een herschrijving van vier boeken van de hand van Felix Thijssen gepubliceerd tussen 1977 en 1979. (…) Geen wonder dat het verhaal en de stijl bekend voorkwamen. Wel een staaltje van uitgeversbedrog. Nergens in het boek staat vermeld dat het om een heruitgave gaat. (…) Dit neemt overigens niet weg dat de herschrijving een aardige `avonturen sf´ oplevert, waarvan vooral jongeren en `oudere jongeren´ zullen kunnen genieten.”
(Dick Scheepstra, “Science fiction en fantasy”, Nederlands Dagblad 14 april 1992)

purplerocks@zonnet.nl